لباس های محلی آذربایجان
لباس و پوشش برای مردمان آذربایجان تنها پوششی ساده به شمار نمی رود بلکه گویای هزار نکته از تاریخ و فرهنگ دیرین مردمان این منطقه است.هر گروهی تحت عوامل گوناگونی از جمله اکولوژی منطقهٔ خویش، نوع پوشش خاصی را اختیار کرده و تن پوش ویژه ای به تن می‌کنند که در همان نگاه نخست قومیت، حوزهٔ زندگی، زبان و دیگر مشخصات فرهنگی و حتی مذهب و اشتغال‌های اصلی زندگی آنان را در ذهن نظاره گر تداعی می‌کند.
تاریخچه لباس آذربایجان
آذربایجان در عصر هفدهم به شهر دروازه شرق مشهور شده بوده و شیروان مهم ترین شهر باکو در مسیر راه ابریشم قرار گرفته بود. علاوه بر این شهر، شهرهایی مثل: شاماخی، گنجه، شکی و شوشا نیز به علت قرار گرفتن در مسیر راه ابریشم پیشرفت کردند. به همین علت اکثر جنس پارچه های که با آنها لباس دوخته می شد از ابریشم بود.
لباس های آن زمان این شهر: ظریف، دارای نقش و نگار، قشنگ و دارای زرق و برق و خوش قواره بودند. در دوختن لباس ها به اندازه، مناسب با چهره و رنگ پوست و شخصیت و مقامی که فرد دارد و همچنین سن توجه خاص می شد. مثلا لباسی که برای دختران مجرد دوخته می شد قشنگ تر و دارای زرق و برق زیاد بود در حالی که لباس زنان متاهل ساده تر و سنگین تربود.
لازم است بگوییم که مدل لباس زنان و مردان در سراسر شهر های آذربایجان یک مدل بود. وهمچنین لباس بچه مانند بزرگ ترها بود و فقط اندازه اش فرق می کرد. در قرن بیستم لباس زنان و مردان از دو قسمت زیر و رو تشکیل می شد.
جنس لباس ها از مخمل و ابریشم تشکیل می شد. جنس لباس زیری ازابریشم براق و جنس محکم عموما دوخته می شد و لباس رویی شامل کمربند و رو دوشی بود که معمولا به صورت تزیینی استفاده می شد و کمربند دارای زرق و برق بود و رو دوشی از جنس پوست حیوانات تهیه می شد.
لباس زنان شامل: لباده، رودوشی از جنس پوست و خز و عطر دارو گران قیمت و ترمه و لباسی زیری شامل آستر و از جنس مخمل و پارچه های دیگر تشکیل می شد.