قهوه ترک از دانه های بسیار مرغوب قهوه عربیکا گرفته شده و در سراسر جهان آن را به خاطر طعم قوی و روش های خاص تهیه و سرو می شناسند. اما به غیر از طعم خوشمزه ی این قهوه، داستان های بسیار جذابی در مورد آن وجود دارد که در ادامه ی مطلب به آنها می پردازیم:
تاریخچه ی قهوه ترک
قهوه اولین بار در سال ۱۵۵۵ توسط دو تاجر سوریه ای به استانبول آورده شد و تا میانه ی قرن هفدهم به بخش جدایی ناپذیری از جشن های پر زرق و برق دربار عثمانی تبدیل گشت. قهوه با آداب خاصی برای سلطان سرو می شده؛ ضمن اینکه قهوه نقش مهمی را نیز در رسم و رسوم ازدواج بازی می کرده تا جایی که زنان حرم در مورد تهیه ی قهوه و دم کردن آن به صورت جدی آموزش می دیدند. به همین دلیل بود که خواستگاران، دختران را با مهارت هایشان در تهیه ی قهوه می سنجیدند. حتی امروز نیز، زمانی که خانواده ی پسر به خواستگاری دختری می روند، عروس آینده برای مهمانان قهوه می آورد.
قهوه خانه های مشهور
اولین قهوه خانه ۵۰۰ سال پیش در محله ی Tahtakale و در Eminönü بازگشایی شد و بدین گونه قهوه خانه ها به اصلی ترین مکان برای تعاملات اجتماعی مردان بدل شدند. آنها همچنین محل اصلی برای انتشار فرهنگ شفاهی امپراطوری عثمانی و جایی برای نمایش ادبیات عامیانه مانند نمایش سایه Karaköz and Hacivat بوده اند. امروز نیز قهوه خانه ها همچنان مکانی برای گردهمایی مردان، صحبت کردن درباره ی سیاست و تخته بازی کردن به هنگام صرف فنجانی چای یا قهوه هستند.
طرز تهیه ی قهوه ترک
قهوه ترک را در ظرف های مخصوص و کوچک مسی با دسته ی بلند به نام cezve آماده می کنند. برای یک فنجان قهوه ترک، یک فنجان آب و دو قاشق چایخوری قهوه را با هم ترکیب کنید. از آنجا که پس از آماده شدن قهوه، شکر به آن اضافه نمی شود، در همین مرحله اولیه باید این کار را انجام داد ( دو حبه قند برای قهوه ی خیلی شیرین، یکی برای قهوه با شیرینی متوسط و بدون قند اگر قهوه ی تلخ میل می کنید). زمانی که قهوه شروع به جوشیدن کرد، اجازه دهید که کف آن بالا بیاید و دقیقا قبل از سر رفتن، آن را از روی حرارت بردارید. به صورت سنتی، قهوه ی ترک بدون کف روی آن غیر قابل قبول است. سرو کردن قهوه ترک به همراه یک لیوان آب و شیرینی (بیشتر وقت ها شیرینی های ترکی) نیز بخشی از مراسم سرو قهوه به شمار می رود.
قهوه ترک در لیست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو
طرز تهیه ی خاص قهوه ترک، تکنیک های دم کردن قهوه و فرهنگ جمعی قوی پیرامون این موضوع، باعث شدند که سال ۲۰۱۳، قهوه ترک در لیست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو قرار گیرد. این سنت خود نیز به عنوان نشانه ای از مهمان نوازی و دوستی شناخته می شود. ترک ها برای گفت و گو در قهوه خانه ها جمع شده و به هنگام صرف قهوه با هم تعامل می کنند، همچنین قهوه را به عنوان نشانه ای از خوش آمدگویی به مهمانان و گردشگران ارائه می دهند. اهمیت این نوشیدنی در موقعیت های اجتماعی نیز از جمله دلایل مهم برای ثبت آن محسوب می شده چراکه قهوه ترک جز ثابت و جدانشدنی مراسم و جشن ها بوده و هست.